QALAÇ

Oturttım küzde qalaç,

Çaldım oña “variraç”.

Qaşqaş septim ve şeker,

Qorquzdım onı – eger

Tez-tez ösmeseñ, qalaç,

Seperim accı ilâc!

Östi teregim – qalaç,

Yapraqları santıraç.

Bütün alemge quvanç –

Bir pıtaqta on qalaç!

Lezetli qoqusından

Ağardı küneşli tañ…

Yüksek bayırğa çıqtım,

Bar küçümnen qıçırdım:

– Ey, kimniñ qarını aç,

Kel, aşañ tatlı qalaç!..

Keldi yanıma anam:

– Tañ attı, uyan, balam.

Başıñ köter, közüñ aç –

Pişirdim saña qalaç!

Nuzet Ümerov