Oturttım küzde qalaç,
Çaldım oña “variraç”.
Qaşqaş septim ve şeker,
Qorquzdım onı – eger
Tez-tez ösmeseñ, qalaç,
Seperim accı ilâc!
Östi teregim – qalaç,
Yapraqları santıraç.
Bütün alemge quvanç –
Bir pıtaqta on qalaç!
Lezetli qoqusından
Ağardı küneşli tañ…
Yüksek bayırğa çıqtım,
Bar küçümnen qıçırdım:
– Ey, kimniñ qarını aç,
Kel, aşañ tatlı qalaç!..
Keldi yanıma anam:
– Tañ attı, uyan, balam.
Başıñ köter, közüñ aç –
Pişirdim saña qalaç!
Nuzet Ümerov