Bir zamanda bar eken, bir zamanda yoq eken, bir köyde qızçıq yaşay eken. Bu güzel qızçıqnı anası ve qartanası pek seve ekenler.
Bir kün anası oña qırmızı şapkeçik tikken. Qızçıq er vaqıt bu qırmızı şapkeçikni kiygeni içün qomşuları oña “Qırmızı şapkeçik” demege başlağanlar.
Künlerniñ birinde anası:
– Qırmızı şapkeçik, qartanañ hasta, bu aş, qavaltı em de ilâcnı oña alıp barsañ, yahşı olur, – dey.
Qızçıq azırlanğan sepetni alıp, yolğa çıqa. Anası ise qızına nasiat bere: “Saqın, yolda yabancılarnen laf etme”.
Qırmızı şapkeçik: “Yahşı, ana, kimsenen qonuşmam” – dey.
Yol boyu qızçıq yırlap kete, peşinden qaşqır tüşkenini ise sezmey. Biraz vaqıttan qaşqır, qıznıñ qarşısına çıqıp: “Güzel qız, qaydalarğa ketesiñ?” – dep, sorağan.
– Menim adım Qırmızı şapkeçik. Menim qartanam dağ artında yaşay. O, hasta yata, men oña qavaltı alıp ketem, – cevap bere Qırmızı şapkeçik. “Vay, anam maña yabancılarnen laf etme dedi de”, – hatırlay qızçıq ve yapqanından utanıp, lafını kese.
– Sağlıqnen bar! – dey qaşqır ve çapa-çapa qartananıñ evine barıp yete.
Qapunı taqıldata. Qartana töşekte yata.
– Kim o?
– Bu men, Qırmızı şapkeçik, saña qavaltı ketirdim.
– Qırmızı şapkeçik, mandalnıñ yipini tart, qapu açılır, – dey qartana. Qaşqır öyle etip evge kire ve qartananı yalmap yuta.
Soñra qartananıñ urbalarını kiyip, közlüklerini taqa, töşekke kirip, qıznı bekley.
Qırmızı şapkeçik qartanasınıñ evine kele: “Meraba, qartanaçığım! Men keldim!” – dep, qapudan kire.
– Nasılsıñız qartanaçığım? Baqıñ, sizge qavaltı ketirdim, – dey, qızçıq.
– Çoq sağ ol, torunçığım, – dey, qaşqır.
– Qartana, ne içün qulaqlarıñız pek balaban?
– Seni yahşı eşitmek içün.
– Qartana, ne içün közleriñiz pek balaban?
– Seni daa da yahşı körmek içün.
– Qartana, ne içün qollarıñız pek uzun?
– Seni yahşı etip quçaqlamaq içün.
– Qartana, ya ne içün tişleriñiz bu qadar balaban ve keskin? – soray, qızçıq.
– Seni aşamaq içün, – dep, qaşqır qızçıqnıñ üstüne atıla, amma tutıp olamay. Qırmızı şapkeçik: “Yardım etiñ!” – dep, evden atılıp çıqa.
Çastına ev yanından bir oduncı keçe eken, qızçıqnıñ sesini eşitip, yardımğa çapa. Oduncı qaşqırnı öldürgen soñ, qartananı da qursağından çıqara.
Qırmızı şapkeçik quvanıp qartanasına sarıla: “Nasılsıñız, qartanaçığım?” – dep soray. Qartanası: “Men sen içün qorqtım, sevimli torunçığım”, – dey. Soñ oduncığa baqıp: “Sağ oluñız, siz bizni qurtardıñız!” – dey. Qırmızı şapkeçik: “Qartanaçığım, men sizge qavaltı ketirdim!” – dey. “Sağ ol, torunçığım! Aydıñız aysa, onı beraber aşayıq!” – dey, qartana.
Episi sofra başına keçip, bayram yapalar.