EKİ SABAN

Demirci biri-birine oşağan eki dane saban (plug) yasay. Bir sabannı ustahanesinde qaldırıp, ekincisini arabağa yüklep tarlağa yer qazmağa kete. Bir qaç künler çalışqan soñ, çalışqan saban pek dülber, kümüşday yıltırağan saban ola, amma ustahenede turğan saban qarara ve totlana. Biraz vaqıttan soñ, eki saban biri-birinen körüşeler.

Read More

TAVŞANDAN QORQQAN DA BAR

Yaqut masalı

– Bu da yaşayışmı?! – dep öpkeley bir kün öz-özüni acığan Tavşan. – Er şeyden qorqam, er şey meni qorquza. Quru pıtaq çırt etse – men abdıra¬yım, quşçıq bir çalıdan ekinci çalığa uçsa – ötüm patlay. Yapraqlarnı şatırdatıp sıçan öz yuvasına çapsa, meni bu da qorquza. Dünyada men qorqmağan bir şey barmı eken? Er şeyden qorqıp, qaltırap yaşamaqtan köre, suvda boğulmaq eyidir…

Read More

TILSIMLI HAVUÇ

Qış keldi. Topraq, dağlar – bütün yer qar yorğanınen örtüldi. Kiçkene Tavşançıqnıñ evinde bir türlü aş qalmadı. Tavşançıq pek aç oldı. Dağğa barıp, aşamağa bir şeyler qıdırayım, dedi.

Tavşançıq qar tübünde qıdırdı, qıdırdı ve Şameçikni hatırladı. Qar teren, suvuq, Şameçik evde oturadır em, men kibi, aç olğandır, tüşündi Tavşançıq. Bir şeyler tapsam, mıtlaqa onen paylaşırım. Birazdan o eki havuç taptı.

Read More

ALTIN QUŞ


Tıva halq masalı

Bir zamanda qartnen qartiy yaşağan. Bir kün qart odun cıymaq içün ormanğa ketken. Eñ büyük terekni körip, endi baltanen urmaq istegende, terekten altın quş çıqqan.

Read More

CÜMERT TAVŞAN


Başqırt halq masalı

Bir adam bayramnıñ arfesinde musafirlerni davet etmek içün küçük oğlunı yollağan. “Felânça emceni, dedeni, felânça tizeni…”, dep bir qaç ad  söylegen. Oğlan diqqat ile diñlegen, amma qapudan çıqqan soñ, o kimni davet etecegini unutqan. Evine kirip, tekrar soramağa cesaret etmegen. “Men bütün köy ealisini davet eteyim, – tüşünip, qarar alğan. – Olarnıñ arasında, babam davet etken musafirler de olur”.

Read More

TEZEK

Bir zamanda bar eken, bir zamanda yoq eken. Keniş çölde bir qart qartiynen  yaşağan. Qartiy çölge çıqıp, mal kübresini toplağan, tezekler yasap olarnı küneşte qurutqan soñ obalap qoyğan.

Soñki tezek obasını evden yaqın bir yerde obalay turğan. Eñ töpesine tegiz soyunı degil de, qoy yünlerine bulğalanğan tomalaq tezekni qoyğan. Ve oña adiy tezek, demey, “qoluboq” degenler, yani boqtan yasalğan tezek.

Read More

EYİLİKKE KEMLİK YAPMA…

Bir zamanda bar eken, bir zamanda yoq eken, eyilik sevgen bir çoban bar eken. Künlerden birinde bu çoban qoylarınen dağ etegine köterile. Dağda yanğın çıqqanını köre. Barıp baqsa, ne körsin? Ateş içinde balaban bir şey çapalana em de bala kibi ağlay eken.

Read More

KEL, NAVREZ KEL!

Bir zamanda bar eken, bir zamanda yoq eken, bir köyde qozuçıq yaşağan. Bir kün o, anasından soray:

– Ana, tışta pek suvuq, qar yerni qaplap aldı. Ya ne vaqıt sıcaq kelecek, küneş qızdıracaq?

Read More