Sultaniye Uskut-qızı
TAVŞANÇIQ BAHARNİ BEKLEY
Qış boyu tavşançıq bir qart emen tereginiñ quvuşında ayazdan saqlana. Bir kün suvuqtan qaltırap, quvuştan baqa ve:
– Canım, Emen dede, bahar kelmesine daa çoqmı? – dep soray.
– Qarlar irip, dağlardan özenler nomay aqsa, bahar kelir, – dey emen teregi.
Tavşançıq quvuş içine saqlana ve qarlarnıñ irimesini bekley. Biraz vaqıt keçe, cıllı yel esse, ava qızmağa, qarlar irimege başlay. Tavşançıq quvuştan çıqa ve:
– Bahar keldi! Bahar keldi! – dep, quvana.
– Biraz daa sabır et. Qarılğaçlar kelsin, – dey qart emen.
Bir qaç künden qarılğaçlar da kele. Olar yuva yapmaq içün yer qıdıralar. Tavşançıq kene emenden soray:
– Canım, Emen dedeçigim, endi qarlar iriy, qarılğaçlar da keldi, ne içün bahar kelmey?
– Azçıq daa bekle, özenlerden nomay suv aqsa, çimen yeşil kilimnen örtülse, terekler bürlenip, çeçek açsa, quşlar yuva yapmağa başlasa, balqurtçıqlar uyanıp uçmağa başlasa, ana o vaqıt aqiqiy bahar kelir.
Tavşançıq dağlardan taşıp kelgen özençiklerni, çimenniñ yeşil kilimnen örtülmesini, quşçıqlarnıñ yuva yapmasını, terekler bürlenip çeçek açmasını, balqurtçıqlar uyanıp, uçmasını sabırnen bekley.
Ne ise, öyle kün kele. Tavşançıq sevine-sevine emen teregi yanına bara ve onı zornen tanıy.
– Emen dede! Men endi bilem: ava qızıp, qarlar irise, dağlardan özençikler şırıldap aqsa, qarılğaçlar kelip, yuva yapsa, çimen yem-yeşil kilimnen örtülse, terekler bürlenip, çeçek açsa, balqurtçıqlar uyanıp, uçsalar, daa… Emen dedeçigim yeşil cübbesini kiyse – o zaman bahar kele.