Bir zamanda bar eken, bir zamanda yoq eken, bir padi şanıñ üç qızı bar eken. Künlerniñ birinde padişa özüniñ eñ büyük qızını çağırtqan da, ondan:
– Qızım, sen meni ne qadar sevesiñ? – dep sorağan.
Qızı babasına:
– Baba, men sizni bir dünya qadar sevem, – degen.
Ertesi künü padişa ortancı qızına da aynı şu sualni bergen.
– Men sizni bütün dünyadan da ziyade sevem, – dep cevap bergen ortancısı.
Padişa üçünci künü en küçük qızından sorağan:
– Qızım, ya sen meni ne qadar sevesiñ?
– Babaçığım, men sizni bir qaşıq tuz qadar sevem, – dep cevaplanğan küçük qızı.
Padişa eñ sevimli qızınıñ cevabını eşitip, oña pek canı ağırğan ve açuvlanğan. O, özüniñ vezirine:
– Saba sarayğa birinci tilenip kim kelse, küçük qızımnı oña aqayğa beriñiz! – dep emir etken.
Ertesi künü sabadan padişanıñ sarayı ögünde bir yigit peyda olğan. Qıznı me¬cbur etip, oña bergenler. Böylece, yigit qıznı öz evine alıp kelgen. Qız yigitke bir altın bergen de oña:
– Bazardan aşamağa bir şeyler alıp kel, – degen.
Yigit onıñ aytqanı kibi yapqan. Bundan soñ olar nikâh olıp, evlenip, yahşı bir ev qurğanlar ve muabbet yaşap başlağanlar. Olarnıñ bir oğlançıqları olğan.
Bala biraz büyügen soñ sarayğa, qartbabasına qatnap başlağan. Bir kün o, qartbabasına şöyle degen:
– Qartbaba! Men sizge pek çoq kelem, ya siz bizge ne içün iç kelmeysiñiz?
Padişa torunınıñ sözüne taaciplenip, oña:
– Siz meni musafir etip olamazsı¬ñız, – degen. – Çünki maña, eviñizge vezirlerim, askerlerimnen beraber barmaq kerek olacaq.
Bala evge kelip, qartbabası ne degen olsa, episini anasına aytqan. Anası ise oğluna:
– Qartbabaña barıp ayt, o ne qadar adamnen kelse, kelsin, olarnıñ episi memnün olıp qaytırlar, – dep tenbiyelegen.
Padişa tornundan qızınıñ teklifini eşitip, olarnıñ evine barmağa razı olğan.
Qızı babasınıñ kelecek kününe qırq türlü yemek pişire. Yemeklerniñ otuz doquzını pek lezetli azırlağan, qırqıncısını ise tuzsız pişirgen.
Padişa kelip oturğanınen, onıñ ögüne şu tuzsız pişirilgen aşnı ketirip qoyğanlar.
Padişa ondan bir qaşıq qapqanınen, qaşıgını sofra üstüne taşlağan. Bu arada odada qızı peyda olğan.
– Baba, ne içün aşqa buyurmaysıñız? – dep sorağan.
Padişa qızına:
– Ne, sen meni mashara etmek içün çağırdıñmı? – degen.
Qızı ise özüni sıqmadan:
– Ne içün böyle deysiñiz? – degen. – Men sizni aslı da mashara etmege istemedim. Aksine, sizge bir qaşıq tuznıñ qıymetini añlatmaq istedim.
Şundan soñ padişa özüniñ yañlışını añlap, qızından afu sorağan ve büyük toy yapqan.