EKİ BAQA

Bir zamanda eki baqa bar eken. Olar bir köylüniñ bağçasında qıçırışıp otura ekenler. Aç olğanlar. Bir bardaq süt içine dalğanlar. Toyğan soñ bardaqtan çıqmağa istegenler, amma bardaq teren eken.

Kirmege kirgenler, amma çıqmağa becermegenler. Ne yapmalı? Bir qaç kere sekirgenler. Amma areketleri boşuna eken, çıqıp olamağanlar.

Baqalarnıñ birisi: “Endi çıqıp olamaycaqmız. Çapalanğanımız fayda bermez. Episi bir boğulıp ölecekmiz”, – dep tüşüne ve arqadaşına bu sözlerni ayta. Arqadaşı ise:

– Ne içün sen öyle tüşünesiñ? Biraz daa çapalanmaq kerek. Sıq tişiñni, ğayret köster. Saqın, göñülden tüşme! – dedi.

Amma ümüti üzülgen baqa episi bir özüne işanmadı. Çapalanmaqnı toqtattı da, süt içinde boğuldı.

Ekinci baqa ise ep sıçradı, ep çapalandı. Em de öyle bir sıçradı ki, qaç kere sekirgenini özü de unuttı.

Baqa sekirgen, çapanlanğan sayın sütten yağı ayırıldı. Bir büyük tomar yağ oldı. Baqa bu yağ tomarına mindi, andan tışarı atladı da qaçtı qurtuldı.

Ögüt (nastavleniye):

Başımızğa kelgen belâlarğa çare bulamayıp, ümütni üzmek olmaz. Allah er belâdan qurtulmaq çaresini de yaratqan.