QARDAN YAPILĞAN ADAM

Qış künü episi balalar tışqa aşıqalar, çana tayalar, qar topları yasap, biri-birine atalar, digerleri qardan adam yasaylar.

Bugün de balalar çıqıp, qardan balaban adam yasap, adını Sadıq qoydılar. Köz ve qaşlarını kömürnen sızdılar, burnu yerine havuç qoydılar, ağızını qırmızı boyanen yaraştırdılar, başına ise qopqa kiysettiler. Soñra bir eline sipirtki de tutturdılar.

Uzaqtan baqsañ, sanki tiri adam tura, qolları da bar. Er kes aqşam evge kirdi, çünki ayaz çıqtı, amma Sadıq tışta üşümey. Saba mektepke ketken balalar Sadıqqa: “Selâm aleyküm!”, – dep, qaytqanda: “Sağlıqnen qal”, – dep, ellerini sallap keçeler.

Sadıq balalarğa çoq şey aytmağa istey, amma laf etip olamay. “Episi adamlar bir şeynen oğraşalar, tek menim kimsege faydam tiymey”, – dep tüşüne Sadıq.

Balaçıqlar Sadıqnıñ muğayğanını körip, oña yardım etmege isteyler. Veli evinden tahta ketirdi, Asan ise yip bağlap, Sadıqnıñ boynuna astı. Endi Sadıqqa da iş tapıldı. O, quşlar içün yasalğan “aşhanede” çalışa. Ayşe ve Ediye er kün ötmek ufaqları ketirip, tahta üstüne sepeler.

Endi Sadıq quvana – onıñ da özüne kelişken, yaraşqan işi bar.

Seyyare Mecitova