ÜÇ EVLÂT

Üç qadın, qollarında sepetleri, bazardan qaytalar. Yolda evlâtları aqqında subet eteler.

Birinci qadın:

– Menim oğlum em edepli, em gimnastikanen oğraşa, em çeşit tögereklerge qatnay, – dey.

Ekinci qadın:

– Menim oğlum ise istidatlı, bülbül kibi sesi bar, sesinden er kes ayrette qala, kelecekte yırcı olacaq, – dey.

Üçünci qadın susıp kete. Şu eki qadın ondan soraylar:

– Ya, sen ne içün öz oğluñ aqqında aytmaysıñ? Onıñ ne, iç bir şeyge qabiliyeti yoqmı?

Bir ihtiyar ise qadınlar aytqan laflarğa qulaq asıp, peşlerinden kete.

Qadınlar yorula, sepetlerini yerge qoyıp, soqaqnıñ başında toqtaylar. Balaları olarnı körip, yanlarına çapıp kele. Birinci qadınnıñ oğlu anasına qollarında nasıl yürgenini köstere, ekinci qadınnıñ oğlu anası sevgen yırnı yırlay. Üçünci qadınnıñ oğlu anasınıñ sepetlerini alıp, birer- birer evge taşımağa başlay.

İhtiyar adam bunı körip, qadınlarğa:

– Men tek bir hayırlı balanı kördim, o da anasına yardım etken evlâttır, – dedi.