Къарлар явды, балачыкълар
Пенджереден къарашты.
Агъарды таш-толачыкълар,
Кениш чёллер ярашты.
Кельди энди къарт Къышбабай,
Аджджы тие аязы.
Санки дерсинъ алай ерде
Памукънынъ бем-беязы.
Сакъалы бар тизинеджек,
Арув куле козьлери.
Эглендире балаларны
Онынъ эр бир сёзлери:
– Айдынъыз, – дей – байырларгъа,
Чаналарнен таярсыз.
Менимнен бир ойнар-кулер
Енъишлерни саярсыз.
Къаравлай о куртюклернинъ
Котерильген боюна,
Аллы Ватан койлерининъ,
Джыйынлары, тоюна.
Мектеплерге сюрип кире,
Балаларны хайырлай.
Эр янъы йыл ёлкасында
Балаларнен бир йырлай.
Толасый, сонъ бутюн тына
Къарлы аяз бораны.
Къышбабай да пек зевкълана –
Балаларнынъ къораны.
Осман Амит