Масал
Бир заманда бар экен, бир заманда ёкъ экен. Къырымнынъ аджайип коюнде бир къарт яшай экен. Онынъ Эдем, Айдер, Алим ве Бекир деген огъуллары бар экен.
Куньлерден бир кунь къарт балаларыны чагъыра ве оларгъа бойле насиат эте: – Эвлятларым, дюньяны корюнъиз. Озюнъизге энъ къыйметли бирер шей алынъыз, – дей. Буюк огълу Эдем озюне сандыкъ ала, экинджи огълу Айдер – джезве, Алим – эски бир саат, кучюги Бекир исе – Къуран алалар.
Он йыл девамында олар бутюн дюньяны айланып, эвге къайталар. Эр бир огъул озь яшайышы акъкъында икяе эте.
Эдем сандыкътаки алтынларны саткъан. Балабан эв къургъан. Паалы араба алгъан, амма ахыр-сонъу бир шейден зевкъ алмай, озюни янъгъыз ве бахтсыз ис эткен.
Айдер къавехане ачкъан, бакъырдан ясалгъан джезведе къаве пиширип, мусафирлерни къаршылап, он йыл девамында ойнап-кулип юрьген. Амма онынъ да гонълю раат олмагъан.
Алим балабан эски къыйметли саатны саткъан. Бу парагьа тюкян ачкъан. Чокъ пара къазангъан, амма паралар онъа бахт кетирмеген.
Бекир исе Къуран окъуп, Алланынъ эмирлерини ерине кетирген, даима эйилик япкъан, ясакълардан узакълашкъан ве он йыл девамында бахтлы омюр кечирген.
Масалнынъ манасы шу ки, эсас зенгилик – гонъюль зенгиллигидир. Акъикъий дегерликлер, заман кечсе де, озь къыйметини джоймайып, даа да чокъ къыйметли олалар. Алланынъ сёзюне къулакъ асып, онынъ эмрини ерине кетирсенъ, бахтлы олурсынъ.