Ана тилим, догъмуш ана-бабамдай,
Меним ичюн бу тиль саарь-сабамдай.
«Ана» дедим бу тильде биринджи,
Къыймети ёкъ, о не алтын, не инджи.
Тильнен осе догъгъан баланынъ анъы,
Сев тилинъни, севген киби ананъны.
Беллеменъиз, ана тилимиз факъыр,
Къайсы адам ана тилини быракъыр?
Саатларнен чынълап турдым къангъандже,
Козь юммадым къызышкъан сонъ, танъгъадже.
Джемиетте енъди чалбаш кедайым.
Озь тилимни къорчалайым эр даим.
Гъафар Булгъанакълы