Сап-сары чипчечиклер
Анасынен юрелер.
Дюньяны билейим – деп,
Этрафны огренелер.
Къырым ярымадасынынъ къыбла тарафыны юксек дагълар сырасы къапата. Олар йипке тизильген инджи кибилер. Бу дагълардан Ялы боюна аязлы сырт еллер кечмей ве денъиз боюнджа къышта пек сувукъ олмай. Къырым дагъларынынъ адлары къадимийдир.
Ай-Петри – энъ къарлы дагъ. Корюниши буюк ве теслим олунмайджакъ къалени анъдыра. Лякин мында минмек къолайлы. Тап тёпеге къадар йип ёлу чекильген. Read More
Эфсане
Къадимий заманлардан Къырымнынъ дагъларында ве чёллеринде адамлар озьара тынч ве муаббет, бир къоранта киби яшагъан. Дагъларда яшагъанлар багъча ве багълар асрагъанлар, авджылыкъ япкъанлар, туз тапкъанлар, комюр азырлагъанлар. Чёллерде яшагъанлар исе айван бакъкъанлар, юнь ишлеп, урба тиккенлер, килимлер токъугъанлар. Read More
Энъ азынен учь нефер бала иле ойналгъан бир топ оюны.
Топ къолнен атыла. Эки бала белли месафеде бири-бирине къаршы тура. Ортада исе эбе (ведущий) олгъан учюнджи бала тура. Яни, о, «Орта боджек»тир. Лякин энъ-эвеля орта боджек ким оладжагъыны бельгилемек зарур. Бунынъ ичюн сайым айтыла: Read More
Аметчик бир одадан экинджи одагъа кечип, эв ичинде айланып юрьмектен безди. Кошеде тургъан скемлени пенджере янына чекти. Онынъ устюне чыкъты. Тышкъа бакъты. Къар ягъа, ава сувукъ. Ёлда кимсе корюнмей. Аметчик шу арада: «Аяз деде манъа Йылбашны хайырлап, насыл бахшыш берир экен?» – деп тюшюнди. Сонъ скемледен тюшип, ашханеге догъру кетти. Read More