Бир заманда бар экен, бир заманда ёкъ экен. Кениш чёльде бир къарт къартийнен  яшагъан. Къартий чёльге чыкъып, мал кубресини топлагъан, тезеклер ясап оларны кунеште къуруткъан сонъ обалап къойгъан.

Сонъки тезек обасыны эвден якъын бир ерде обалай тургъан. Энъ тёпесине тегиз союны дегиль де, къой юньлерине булгъалангъан томалакъ тезекни къойгъан. Ве онъа адий тезек, демей, «къолубокъ» дегенлер, яни бокътан ясалгъан тезек.

Бир заманда бар экен, бир заманда ёкъ экен, эйилик севген бир чобан бар экен. Куньлерден биринде бу чобан къойларынен дагъ этегине котериле. Дагъда янгъын чыкъкъаныны коре. Барып бакъса, не корьсин? Атеш ичинде балабан бир шей чапалана эм де бала киби агълай экен.

Бир заманда бар экен, бир заманда ёкъ экен, бир койде къозучыкъ яшагъан. Бир кунь о, анасындан сорай:

– Ана, тышта пек сувукъ, къар ерни къаплап алды. Я не вакъыт сыджакъ келеджек, кунеш къыздыраджакъ?